Nieuw-Zeeland Zuidereiland 2 (+ video aflevering 8)

Lieve blogvolgers,

Hierbij ons verhaal van de laatste weken op het Zuidereiland en van Nieuw-Zeeland, het beeld is te vinden bij aflevering 8 bij video’s! Op de vraag of het Zuidereiland mooier is dan het Noorder is moeilijk antwoord te geven, want het is niet te vergelijken, voor ons is het één land en dat land was prachtig!!

Dag 90  13-01-2015         Queenstown

Voor vandaag hebben we een auto gehuurd. In de omgeving zijn veel scenic routes met mooie uitzichten waar we anders met de bus niet kunnen komen. Het is super mooi weer vandaag, strakblauwe lucht en lekker warm. We beginnen met de route vanaf Queenstown richting Glenorchy. Beschreven in de boeken als een van de mooiste routes om te rijden op het Zuidereiland. En inderdaad hebben ze dit niet overdreven! Een mooie weg direct langs het meer, bochtig en bergachtig met iedere keer prachtige uitzichten over het donkerblauwe meer met op de achtergrond de witte bergtoppen van het Mount Aspering NP. De route blijft schitterend tot aan het einde. Vanaf daar veranderd de weg van asfalt in gravel richting het bergdorpje Paradise. We rijden een aantal kilometer op de gravelweg maar besluiten om te draaien omdat het niet veel goeds doet aan de splinternieuwe huurauto die nog geen 1500 km gereden heeft. We rijden dezelfde route terug want het is doodlopend en zien nu de views vanaf de andere kant. Als we terug in Queenstown zijn is het bijna lunchtijd en rijden we voor onze lunch naar Lake Hayes, een mooi meer omgeven door bergen. We hebben wat lekkere salades gehaald bij de supermarkt en zitten aan de rand van het meer te genieten van onze lunch en het mooie uitzicht. Hierna vervolgen we de route via Arrowtown, de Crowdrange pass, een hele mooie bergachtige groene bergpas, en als laatste via de weg langs de Shotoverriver, een felblauwe rivier stromend door een diepe canyon naast de weg. Als laatste rijden we de route richting Kingston, ook een hele mooie route langs het grootste skigebied van de regio The Remarkebles, tevens een opnamelocatie van de Lord of the Rings films. Op de terugweg rijden we even naar een van de mooiste golfbanen ter wereld, gelegen op een schiereilandje met een 360 graden view op de bergen en het meer er rondom. Een super plek als je van golfen houdt! Het was een super mooie dag met geweldige uitzichten en onzettend mooie routes! Het is fijn om af en toe even zelf de route te kunnen bepalen en lekker een beetje rond te touren. Deze avond gaan we in Queenstown iets drinken met Manon en Bram. Jell kent Manon vroeger en zij zijn ook op wereldreis en zaten nu op ongeveer dezelfde route. Heel gezellig en leuk om elkaars verhalen te wisselen.

Dag 91  14-01-2015         Queenstown

Alweer het laatste dagje in Queenstown. Het stadje bevalt ons wel, niet te groot, gelegen aan een mooi meer en vanaf overal mooie uitzichten op de bergen. Vandaag is het was- en inpakdag en vanavond trakteren we onszelf op een Fergburger. Een werelberoemd hamburgerrestaurant met hele goede hamburgers. Er staat iedere dag een lange rij tot buiten het restaurant en iedereen heeft het over de Fergburgers. We besluiten rond 17.30 in de rij te gaan staan en tot onze verbazing staat er maar een piepkleine rij en hebben we binnen 10 minuten al besteld. Hierna is het nog een half uurtje wachten op onze burgers. Dus het valt allemaal reuze mee en zitten binnen een uur van onze burger te genieten, Jell met een glutenvrij broodje wat ook heel erg lekker was! Yammie! Het is ongelofelijk hoeveel bestellingen er in een uur doorheen gaan. Ons bestelnummer was 51 en nadat we onze hamburger ophadden, ongeveer een half uur later, was bestelling 121 al omgeroepen! Het is open vanaf sochtends tot midden in de nacht en het is er altijd druk en soms heeeel erg druk! Terug in het hostel pakken we de laatste spulletjes in voor het vertrek van morgenvroeg richting Milford Sound.

Dag 92 15-01-2015         Queenstown – Milford Sound

We weten niet zeker hoelaat de bus vandaag vertrekt richting Milford Sound. De vorige bus die richting die kant vertrok om 07.00 stipt en nu hoorden we via andere mensen dat de bus om 07.50 zou vertrekken. Om zeker te zijn dat we de bus niet missen zorgen we dat we om 07.00 bij de opstapplek zijn en eten ons ontbijt buiten op tot dat de bus er is. Uiteindelijk vertrekken we om 07.50 maar dat maakt niet uit we zitten erin! Vandaag rijden we via Te Anau richting het wereldberoemde Milford Sound. De route er naar toe staat op de werelderfgoedlijst en Milford Sound staat bekend als een van de mooiste plekken ter wereld. Het is een fjordlandschap waar heel veel regen valt, meer dan 280 dagen per jaar regent het er! We hebben geluk vandaag, het is wel bewolkt maar geen regen! In Milford Sound, het uiterste puntje van het national park gaan we een bootcruise doen die ons door de fjorden heenvaart. Onderweg hebben we veel fotostops gemaakt en een paar korte wandelingen gedaan. Om 14.00 gaan we op de boot en varen voor bijna 2 uur door de fjorden heen. Het waait ontzettend hard, boven op het dek moet je af en toe de railing vasthouden om niet omver te waaien! We varen langs mooie watervallen, door de smalle passages van de fjorden en zien op een grote rots een zeehondenfamilie, slapend, wat een luie beesten zijn dat! Altijd als wij ze ergens zien liggen ze te slapen haha! Bijna aan het einde van de cruise varen we langs een hele hoge waterval en de boot vaart tot op 5 meter afstand, zodat iedereen die boven op het dek staat nat wordt van het afspattende water. Het is volgens een legende namelijk zo dat het spattende water dat je raakt je 10 jaar jonger maakt, dus ja... bij deze zijn we 10 jaar jonger geworden als we terugkomen haha! Hierna varen we verder door de fjorden en zijn we rond 16.00 terug aan wal bij Milford Sound. We stappen weer op de bus en rijden een stuk terug het park in, er is maar één weg, dus je moet altijd dezelfde weg terug vanaf Milford Sound. We slapen midden in de natuur in de Hollyford Valley in een soort cabins, er is geen stroom, alleen een generator die tot 22.00 stroom geeft en pas daarna vanaf 07.00 in de morgen weer. We hebben een gezellig groepsdiner gemaakt en slapen daarna als roosjes.

Dag 93 16-01-2015         Milford Sound – Te Anau

Deze ochtend hadden we de mogelijkheid om een mooie wandeling te doen van ongeveer 3 uur, The Key Summit track, maar helaas is het weer zo slecht dat het niet mogelijk is te gaan wandelen. De regen komt met bakken uit de lucht en de wind is bijna stormachtig, erg jammer want vanaf de top heb je een mooi uitzicht over het fjordenlandschap. We verlaten de Hollyford Valley en doen weer een heleboel fotostops onderweg en wat korte wandelingen. Hoe verder we het park uitrijden hoe beter het weer wordt, we zien zelfs de zon op sommige momenten! In Te Anau, het dorpje aan het begin van het nationaal park, stappen we weer van de bus af voor drie nachten. Er zijn een aantal mooie wandeling in deze omgeving, alleen het weer voor de komende dagen belooft niet veel goeds, maar we zien wel! Deze middag is nog heerlijk zonnig en we brengen de middag door in het dorpje aan de rand van het meer, doen boodschappen voor de komende dagen en bekijken in de avond wat we morgen gaan doen.

Dag 94  17-01-2015         Te Anau

De dag begint goed, de zon schijnt! We trekken onze wandelschoenen aan en gaan voor een wandeling rondom het Lake Te Anau. We zijn nog geen half uur onderweg en het begint al een beetje te druppelen, maar omdat de zon ook nog steeds schijnt lopen we gewoon door. Een uur later regent het een stuk harder en besluiten we om te draaien want de lucht die er nog aankomt beloofd niet veel goeds. Als we aankomen bij het hostel zijn we redelijk nat geregend, nemen een warme douche en blijven de rest van de dag lekker binnen. Vanaf het moment dat het begon te regenen vandaag is het niet meer opgehouden voor de rest van de dag. Gelukkig hebben we gister al alle boodschappen gedaan en hoeven we de deur niet meer uit. De temperatuur buiten is ook niet veel meer dan 16 graden. Joggingbroek en trui aan en lekker binnen een film kijken.

Dag 95  18-01-2015         Te Anau

De regen is nog steeds niet opgehouden en het ziet er niet naar uit dat daar vandaag verbetering in gaat komen, dat betekend dus nog een relaxdag, want met deze kou, inmiddels 13/14 graden, wind en regen is het echt niet leuk om te gaan wandelen. En daarbij zien we ook helemaal niks want alles is totaal in de lage bewolking en mist verdwenen. Het is jammer dat het weer zo slecht is vandaag, we hebben na deze extra dagen eigenlijk nog niet veel meer gezien van de omgeving, maar goed we hebben er nou eenmaal geen invloed op dus so be it. We hebben een dikke trui aan, en zitten bij de openhaard, heerlijk warm! Jell gaat een lekkere glutenvrije cake bakken, dus we vermaken ons wel op zo’n regenachtige dag! Morgen vertrekken we richting Invercargill, de zuidelijkste stad van NZ, waar we één nacht blijven.

Dag 96  19-01-2015         Te Anau – Invercargill

Nog steeds stromende regen, maar gelukkig gaan we hier vandaag weg. Om 12.30 vertrekken we met de bus richting Invercargill. De route er naar toe is heel mooi en maken onderweg een aantal mooie fotostops. De stad Invercargill is zelf niet zo bijzonder, vanaf hier hebben we de mogelijkheid om naar Stewart Island te gaan, maar de overtocht is zo duur dat we besluiten het niet te doen, zeker omdat het weer daar ook niet al te best is de komende dagen. De helft van de bus gaat op de boot naar Stewart Island en met de andere helft van de groep blijven we in Invercargill en doen een heerlijke groepsmeal: gele curry! Erg lekker!

Dag 97  20-01-2015         Invergargill – Waipapa Point – Queenstown

Deze ochtend gaan we richting Waipapa Point en Curio Bay, aan de ruige zuidkust van NZ. Hier leven dolfijnen, pinguïns en zeeleeuwen. De hectordolfijnen die hier leven zijn de kleinste ter wereld en er zijn er nog maar een stuk of 50 van. We hebben ze zien zwemmen in de baai, helaas niet springend maar wel een vin en een staart! Maar niet getreurd, we gaan nog naar Kaikoura waar we een dolfijnentour geboekt hebben, dus nog kans genoeg! In het gebied waar de pinguïns leven hebben we ze niet gezien, helaas pindakaas. Het blijven dieren, zitten niet de hele tijd op dezelfde plek dus een beetje geluk moet je hebben. De zeeleeuwen zitten wel op hun plek, we zien er een stuk of 3 zwemmend in de zee en daarna komt er een hele grote het strand op. Hij komt het strand opgehopt en gaat liggen rollen in het zand, super grappig om te zien, wat een beesten zijn dat! Omdat de zeeleeuw zo leuk is om naar te kijken vergeten we de tijd en komen we de laat terug bij de bus aan en bij de chauffeur die we nu hebben betekend dat dat we een dansje moeten doen voorin de bus, hahah! Na het dansje rijden we terug richting Invercargill om de mensen die naar Stewart Island zijn geweest weer op te halen. Tijdens het wachten halen we hier een Fish & Chips, heel goedkoop en lekker! Lekker met z’n allen met friet en vis in de bus, de mensen die terugkwamen vielen bijna flauw toen ze de bus binnen stapten. Vanaf hier rijden we in één keer naar Queenstown, met onderweg wat fotostops maar verder niks want het is nog een heel eind rijden. Rond 20.00 uur komen we weer aan in Queenstown waar we voor één nachtje slapen. Morgenvroeg gaan we meteen weer verder met de bus richting Mount Cook, want we zijn al vijf dagen in Queenstown geweest. We gaan weer pizza eten op dezelfde plek als de vorige keer in Queenstown, waar ze de lekkere glutenvrije pizza’s hadden. Daarna zitten we nog met een mensen uit de bus bij het meer met een biertje en een ijsje.

Dag 98  21-01-2015         Queenstown – Mt Cook

Om 09.00 vertrekken we met een deels nieuwe groep richting Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. De top van Mount Cook ligt boven de 3700 meter en meer dan 40 andere bergtoppen in het Nationaal Park zijn boven de 3000 meter. Als we aankomen rijden we recht op het Aoraki/Mount Cook massief af, prachtige besneewde bergtoppen voor de strakblauwe lucht. We stoppen onderweg bij Lake Pukaiki, een felblauw gletsjermeer met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Het weer voor de komende dagen blijft heel goed, dus dit keer hebben we wel geluk met het weer want ook hier blijven we drie nachten. Rond 15.00 deze middag gaan we de Hooker Valley Track wandelen, een makkelijke, grotendeels vlakke wandeling met drie hangbruggen over de rivier. Het einde komt uit bij het grijzige gletsjermeer met Mount Cook op de achtergrond. Een prachtige wandeling met mooie uitzichten! Op de terugweg richting het hostel lopen we langs de alpine guides om te vragen hoe het weer voor morgen is en het weer blijft goed! Samen met Chris, die we op de vorige bus ontmoet hebben, hebben we voor drie dagen boodschappen gedaan en eten we samen en gaan morgen met zn drieën de Mueller Hut hike doen, een pittige wandeling naar bijna 1900 meter. We maken een stevig avonddiner, alvast extra energie voor morgen, een groene curry met sperziebonen, aardappels, rode peper en rijst. 

Dag 99  22-01-2015         Mt Cook

We staan om 06.00 op voor onze hike naar de Mueller hut op 1816 meter. Het vertrek staat gepland om 07.00 uur maar zodra we aangekleed beneden komen blijkt dat de keuken pas om 7 uur open gaat. Een goed ontbijt hebben we zeker nodig met de flinke hike voor de boeg. Dus er zat niks anders op dan wachten tot de keuken op was, snel ons ontbijt eten en eten maken voor onderweg. Op het formulier met de wandeling stond ook nog geschreven dat we ons moesten inschrijven bij het visitors centre zodat ze weten dat we op de berg zijn. Dus na het verlate ontbijt daar nog een half uur moeten wachten tot dat het openging om 08.30 uur, bleek dat je alleen hoeft in te schrijven als je in de hut overnacht boven op de berg. Grrrrr zet dat dan niet op het blaadje!! Uiteindelijk starten we de wandeling om 08.45 en is de zon al best warm. Team Bart, Jell & Chris is ready to go! De eerste helft bestaat uit 1400 traptreden, Jell had gezegd na de 1270 traptreden in Thailand nooit meer zoveel treden te willen lopen in de warmte, maar die belofte wordt vandaag verbroken. Na 1,5 uur komen we bij het nu al geweldige uitzichtpunt van de eerste helft van de wandeling, dit is tevens ook het einde van de traptreden want vanaf de tweede helft van de tocht is het een alpine route zonder pad, maar klimmend over grote en kleine rotsblokken naar boven toe. De route is goed aangegeven met oranje paaltjes, zodat we weten welke zigzag we het beste kunnen nemen. Jell heeft wandelstokken gehuurd en dat is toch wel heel fijn bij zo’n steil rotspad voor het evenwicht en het verdelen van de kracht op je benen. Chris en Bart zijn iets sneller boven en hebben al gezien hoeveel waard het is om dit hele eind naar boven te klimmen. Er zitten hele steile stukken in met losliggende stenen, grote rotsblokken waar je af en toe van steen naar steen moet springen of klimmen, maar uiteindelijk zijn we alle drie boven en het uitzicht is amazing!! Een 360 graden view over alleen maar besneeuwde bergtoppen, gletsjers, Mount Cook en de vallei van het dorpje. WAUW! Het weer is perfect en de view is zo gaaf! We blijven een uur hangen op deze top, wat eigenlijk nog niet echt de top is, want die ligt een klein stukje verderop achter de Mueller hut. We maken foto’s, zitten op de rotsen en kijken alleen maar naar het uitzicht en zeggen alle drie bijna tegelijk dat dit een van de mooiste plekken is waar we geweest zijn! Vanaf deze ‘top’ is het nog een kleine 20 minuten naar de Mueller hut, niet steil, maar wel rotsblokken zoals de rest van de tocht. De periode dat wij regen hebben gehad in Te Anau, is hier veel sneeuw gevallen, 40 cm die er nog steeds ligt. Dus het laatste deel van de tocht lopen we door de sneeuw, dat was echt super cool! Het gaf een beetje een wintersport gevoel ondanks dat het 25 graden was. Aangekomen bij de hut rond 12.15 uur genieten we van onze lunch op een geweldige plek met een geweldig uitzicht in een heerlijk zonnetje. Bart en Chris besluiten nog tot het topje te willen gaan van de Mount Oliver, die net boven de hut ligt. Deze komt tot ongeveer 1900 meter. Jell vindt het wel goed geweest en zit heerlijk in de zon en blijft daar lekker zitten tot dat de jongens terug zijn. Rond 14.30 uur gaan we beginnen aan onze terugtocht naar beneden. Het eerste deel is goed te doen, maar daarna komt het steile stuk met de losliggende stenen en grote rotsblokken en moeten we heel voorzichtig naar beneden want hier wil je echt niet uitglijden! Na het rotsgedeelte komen we weer aan bij het uitzichtpunt bij de trappen en mogen we de 1400 treden weer terug naar beneden lopen. Rond 16.30 uur zijn we weer beneden, moe maar zo voldaan! Deze hike was zo geweldig en zo mooi, het was alle energie waard! We hebben ook ontzettend veel lol gehad met z’n drieën, dat maakte de tocht nog leuker! Eigenlijk zouden we onszelf belonen met een heerlijke barbecue, maar helaas is het gas voor de barbecue vandaag niet geleverd en verschuiven we de barbecue naar morgen. Om 21.00 uur liggen we al in bed en slapen voor tien uur.

Dag 100  23-01-2015       Mt Cook

We slapen uit tot half 10, staan rustig op en maken een lekker ontbijt. De kuitjes zijn gevoelig na de tocht van gister dus we doen rustig aan. In het dorpje, dat bestaat uit misschien 20 gebouwen, is een Alpine Center genoemd naar Edmund Hillary, de man die als eerste Mount Cook en The Mount Everest beklom. Hij was een Nieuw-Zeelander die als een echte held wordt gezien zowel in NZ als in Nepal. In het Alpine Center is een museum over zijn historie en biografie, er is een planetarium waarin interessante films over het heelal worden gepresenteerd. Een mooie film over Mount Cook en een anderhalf uur durende film over het leven van Edmund Hillary. We zijn om 13.00 naar het Alpine Center gegaan en hebben het museum bekeken en de drie interessante films gezien. We hadden beide nog nooit een planetarium gezien, maar dat was heel cool. Boven de bioscoopstoelen hing een ontzettend grote halve bol waarin de film over het heelal werd afgespeeld. Het leek echt alsof je er helemaal in zat en echt naar het heelal keek. In de avonduren na sluiting van het museum werd het planetarium ook gebruikt voor het sterrenkijken. Voor sterren kijken heb je hier geen telescoop nodig als het een heldere nacht is, met het blote oog kun je meer dan duizenden sterren zien. Als wij terug komen van de films gaan we samen met Chris de beloofde barbecue van gister voorbereiden. We hebben worstjes, maiskolfen, gepofte aardappels gevuld met een sourcream met knoflook en bacon en een heerlijke salade gemaakt! We zaten lekker buiten en de bbq was heerlijk! Na het eten gaan we met een groepje richting een uitzichtplek waar we de zonsondergang gaan kijken. Omdat het dorpje in een vallei ligt omringd door allemaal bergen valt de laatste zonneschijn precies op Mount Cook en kleurt deze van oranje tot rood totdat de zon helemaal onder is. Na de zonsondergang gaan we even terug naar het hostel om vervolgens rond middernacht naar buiten te gaan voor het sterrenkijken. We zoeken een hele donkere plek op en zien echt duizenden sterren, hoe langer je kijkt hoe meer het er worden. Super mooi om te zien zo met het blote oog. Hierna gaan we slapen want morgen vertrekken we weer vroeg richting Rangitata.

Dag 101  24-01-2015       Mt Cook – Rangitata

We vertrekken om 08.00 uur vanuit het geweldige Mount Cook NP. We rijden via lake Tekapo, ook een felblauw gletsjermeer met bergachtige achtergrond. We rijden een mooie route richting Rangitata waar we rond 13.30 in de middag aankomen. We slapen een heel eind buiten Rangitata, in het Peel Forest, in een lodge van het rafting bedrijf. De middag bestaat uit relaxen in de zon, lekker avondeten, frisbeeën en een spelletje Monopoly. Het is geen bijzondere omgevig waarin de lodge ligt, maar omdat de afstand tussen Mount Cook en Kaikoura te groot is om in één dag te rijden is dit de overnachtingsplaats op ongeveer de helft van de route.

Dag 102  25-01-2015       Rangitata – Kaikoura

Vanochtend vroeg vertrokken vanuit Rangitata. We rijden eerst naar Christchurch om nieuwe mensen op te halen en mensen af te zetten van wie de trip eindigd. Gelukkig mogen wij nog een paar dagen! Na de korte stop in Christchurch rijden we verder naar Kaikoura waar we voor drie dagen verblijven. Hier stopt onze Stray tour, we gaan op eigen gelegenheid terug naar Christchurch op dinsdag. Iets na de de middag komen we aan in Kaikoura, het is super lekker weer! Na onze spullen afgezet te hebben in de lodge brengt de bus ons naar het begin van de Peninsuala walkway en lopen we in ongeveer 3 uur terug naar het dorp. Het is een mooie wandelroute over de rand van de kustlijn waar een heleboel zeeleeuwen en zeehonden op de rotsen liggen. Na de wandeling doen we boodschappen voor een heerlijk uitgebreide bbq vanavond. Het is de laatste avond dat we Chris zien, wat erg jammer is want we konden het super goed vinden met elkaar! Voordat we aan de bbq beginnen gaan we chillen in de jaccuzi die we bij onze lodge hebben staan in de tuin! We maken er een super gezellige avond van met lekker lams- en rundvlees, geroosterde maiskolfen, aardappelsalade, salade en knoflookbrood. Aan de leuke avond komt ook een eind en afscheid nemen van reisvrienden is nooit leuk! We beloven Chris dat we hem komen opzoeken in New York, waar hij woont, wanneer hier weer budget voor is ;)

Dag 103  26-01-2015       Kaikoura

Om 08.30 hebben we een zeekayak tour rondom de plek waar we gister gewandeld hebben. Na een uitgebreide instructie van de instructeur gaan we met vier kayaks de zee op. Voor ons beide de eerste keer dat we echt op zee kayakken, de kayak heeft een roertje waarmee degene achterin heel makkelijk met de voeten kan sturen. Bart zit achterin, want die heeft al vaker gekayakt op ander water, Jell niet, die zit voorin en moet navigeren. Tijdens het varen zien we een kleine blauwe pinguïn zwemmen en even later zwemt er een zeehond vlak naast de kayak. Op deze plek kun je ook met zeehonden zwemmen, en we kayakken een groep voorbij die met de zeehonden aan het spelen zijn. Heel leuk om te zien hoe speels wilde zeehonden zijn. Later zwemmen er nog twee zeehonden langs de kayaks. Rond de middag zijn we weer terug en gaan we naar dolfijnen bureau waar we ons moeten melden voor het zwemmen met dolfijnen vanmiddag. Bij aankomst blijkt dat de wind op zee enorm is aangetrokken en er een kans bestaat dat ze de tour moeten annuleren. We zijn goede zwemmers en hebben ervaring met snorkelen dus mogen we naar de wetsuit area om onze pakken aan te trekken. Eenmaal helemaal aangekleed, zittend in de filmzaal voor een introductiefilm, wordt ons verteld dat de tour toch geannuleerd is. Het is te gevaarlijk om op zee te gaan, laat staan te zwemmen met dolfijnen. Snel gaan we naar de balie om te vragen of ze voor morgenvroeg nog een plaatsje hebben, aangezien dat onze laatste kans is. Helaas is alles voor morgen al vol en worden we op de wachtlijst gezet, afwachten dus... Jell is ontzettend teleurgesteld, bijna verdrietig, want ze wilde dit zo graag! We houden een sprankje hoop voor morgen en vermaken ons de rest van de middag lekker in de zon en in de jaccuzi bij de lodge!

Dag 104  27-01-2015       Kaikoura – Christchurch

Helaas zijn we niet gebeld voor de tour van 05.30 uur, dus hebben we nog hoop voor de zwemtour van 08.30, onze laatste kans. We hebben ons sowieso ingeschreven voor de dolfijnen watch tour, dus we gaan ze sowieso zien, maar de kans om met zoveel dolfijnen te zwemmen heb je niet op heel veel plaatsen. We checken ons in om 08.30 en we staan nog steeds op de wachtlijst, om 09.00 zitten we weer in de filmzaal en komt de mevrouw van de receptie naar ons toe dat er 1 plek voor het zwemmen is vrijgekomen, helaas kunnen we dus niet allebei, wat heel jammer is. Bart zegt meteen dat ik mag gaan, na natuurlijk 100 keer gevraagd te hebben of hij het zeker weet, gaat Jell naar de wetsuitruimte om alles voor het zwemmen aan te trekken. We zitten gelukkig wel op dezelfde boot, Jell nu als zwemmer en Bart als kijker. Daar gaan we! Na ongeveer 30 minuten varen zijn we op een van de dolfijnen plekken, en zien er meteen tientallen springen en zwemmen. Bij het toetersignaal van de boot gaan alle zwemmers tegelijk, zachtjes, het water in en zwemmen rond met de dolfijnen. Door je snorkel heen moet je geluiden maken een soort neuriën, dat vinden de dolfijnen leuk en dan komen ze naar je toe. Ze vinden het leuk als je rondjes zwemt, en dan gaan ze rondjes om je heen zwemmen, natuurlijk zijn ze 100 keer sneller haha! Bart geniet ook ontzettend op het dek van de boot van alle shows van de springende dolfijnen, ze maken salto’s, backflips en soms wel met z’n drieën tegelijk!! Bij de tweede plek waar de boot stopt zitten honderden dolfijnen, overal zie je vinnen boven het water uitkomen en ze springen om beurten boven het water uit. Het water is super koud, maar gelukkig zijn de wetsuits lekker dik! Na twee keer een half uur in het water te zijn geweest varen we naar de laatste dolfijnen plek, waar we nog samen naar de dolfijnen kunnen kijken. Ze zwemmen rondom de boot, overal waar je kijkt zijn ze! De dieren zijn zo nieuwsgierig, dat maakt ze zo speels en ongevaarlijk om mee te zwemmen. Voor ons beide was het een geweldige ervaring om mee te maken! Zoveel dolfijnen, zoveel kunstjes boven en onder water, ongelooflijk dat dit gewoon wilde dieren zijn in hun eigen leefomgeving! Rond 1 uur zijn we weer terug en hebben nog tot half 4 de tijd om rond te lopen in het dorpje, een lekkere fish and chips te eten en dan gaan we vertrekken naar Christchurch. Rond 19 uur komen we aan in Christchurch. We worden in de stad afgezet en moeten vanaf daar onze eigen weg naar het hostel vinden. We hebben twee nachten geboekt in een oude gevangenis, Jail House, wat volgen onze route app ongeveer 2 kilometer verderop ligt. Ja, het was 2 kilometer.... maar helaas was dit hemelsbreed berekend... Grr!! Na 1,5 uur lopen met beide 20 kg achterop de rug, 10 kg voorop en ieder een tas met boodschappen komen we om 20.30 uur aan bij het Jail House. Gelukkig is de accomodatie de wandeling waard! Super gaaf om in een oude gevangenis te kunnen slapen! Alles is zo goed mogelijk in de oude staat gelaten, met natuurlijk her en der wat kleine aanpassingen die onvermijdelijk zijn wanneer iets een publieke functie krijgt. De cellen zijn allemaal gebleven zoals ze zijn, heel sober met een bed erin. Er is één cel en isolatiecel in originele staat bewaard gebleven, daar zie je precies hoe het toen was: klein!!! Gelukkig hebben we de boodschappen al met ons meegesleept want er is geen supermarkt in de buurt, anders moesten we weer een heel eind lopen voor wat boodschappen. We maken een lekkere rode curry met kip en rijst en gaan daarna slapen.

Dag 105  28-01-2015       Christchurch

Heerlijk geslapen in jail! Vandaag gaan we op de fiets Christchurch verkennen. We hebben al van velen gehoord dat de stad er nog steeds erg triest bij ligt na de aardbeving van vier jaar geleden. De aardbeving was bijna 7 op de schaal van richter en het epicentrum was midden in de stad, hierdoor zijn meer dan 900 gebouwen verwoest en zijn 181 mensen omgekomen. De grote impact van dit natuurgeweld is overduidelijk te zien. Overal zijn lege plekken, bijna alle hoge gebouwen staan leeg met hekken erom heen met daarop ‘building unsafe’, het is één grote gatenkaas. Midden in de stad is een grote kathedraal voor de helft ingestort, de heropbouw is bezig maar gaat tergend langzaam door o.a. vele verzekeringsmaatschappijen die failliet zijn gegaan en er daardoor geen geld is om de opbouw te betalen, zoals in de rest van de stad ook het geval is. Er heerst een ontzettend triest gevoel door de hele stad, je kan de stad niet anders meer zien dan de ‘aardbevingstad’. In het midden, waar eerst het centrum was, hebben ze nu met gekleurde containers een nieuw centrum opgebouwd, genaamd RE-START. Het is een gezellig gebied dat ze op een hele simpele manier heel gezellig hebben gemaakt. Nu heeft de stad in ieder geval weer een soort centrum met wat winkeltjes, eettentjes en andere zaakjes. We fietsen verder naar het Canterbury museum, hier staat vanalles tentoongesteld, van Maori-kunst, Chinese kunst, geschiedenis tot moderne kunst. Na het museum fietsen we weer langs allerlei verwoeste delen en zien een plek waar een kerkje heeft gestaan, de gehele kerk is verwoest, er staat niks meer, behalve symbolisch alle stoelen op de plek waar ze in de kerk ook stonden. Ongeveer 100 meter verderop hebben ze een nieuwe moderne kerk gebouwd. De hele kerk is gebouwd van cardboard, waar ook de naam van de kerk vanaf komt. Het is een driehoek vorm met aan de voorkant driehoekvorm gekleurde glas-in-loodramen. Door de manier van bouwen en de materiaalkeuze voelt het gebouw aan als een tijdelijk gebouw, alsof ze willen zeggen dat wanneer er een volgende aardbeving komt de schade minder groot zal zijn. Aan het einde van de middag hebben we genoeg gezien van de stad, het trieste gevoel blijft en dat zal niet minder worden als we in dit gebied blijven rondfietsen. We gaan op zoek naar een specifiek woonwarenhuis waar ze Maori-kussensloopjes zouden hebben, deze hebben we ergens gezien en willen ze zelf ook heel graag hebben! Het is een aantal kilometer buiten de stad, in een gigantische shopping mall! Zo’n grote hebben we nog nooit gezien. En het is er druk! Heel Christchurch shopt hier nu, want in de stad is nog maar weinig. Nog wat boodschappen voor het avondeten en dan op de fiets terug naar de gevangenis voor de komende en laatste nacht in Nieuw-Zeeland! Wat een raar gevoel is dat na 7 weken in dit prachtige land geweest te zijn!

Dag 106  29-01-2015       Christchurch – Melbourne

Helaas is het dan zover: onze laatste dag in Nieuw-Zeeland. Dat vinden we niet leuk! We hebben zo genoten van dit land en de prachtige natuur!! Het is dat NZ zo ontzettend ver weg ligt van al onze vrienden, familie en andere vertrouwde dingen in onze omgeving, maar anders zouden we hier willen wonen en voor altijd van dit land willen genieten. Vandaag doen we niet veel meer, behalve relaxen, potje Monopoly spelen en alvast wat avondeten voordat we naar het vliegveld gaan. Dit keer geen 1,5 uur lopen, maar lekker een airport shuttle van deur tot deur! Om 17.00 uur worden we opgehaald en zijn we een uur later op het vliegveld. Om 20.35 vliegen we naar Melbourne waar we plaatselijke tijd om 22.00 uur aankomen. De klok gaat twee uur terug, dus vanaf nu is het tijdsverschil met Nederland 10 uur ipv 12 uur. De vlucht duurt drie uur en gaat niet geheel zonder best hevige turbulentie waar Jell niet zo heel blij van wordt, maar gelukkig is het pas de eerste keer in 6 vluchten dat we dit hebben, dus dat valt mee! In Melbourne pakken we de citybus van het vliegveld naar de stad en duiken bij aankomst in het hostel snel ons bedje in want voor ons gevoel is het al twee uur snachts (NZ tijd).

Ons avontuur in Nieuw-Zeeland zit erop! De laatste weken hebben net zo genoten als alle andere weken in het land. We hebben veel leuke mensen ontmoet die we zeker niet gaan vergeten en hopelijk nog een keer kunnen gaan opzoeken! We gaan niet iedereen persoonlijk noemen maar speciaal willen we bedanken: Vivian, Mattias & Chris! Bedankt voor de gezellige momenten die we samen met jullie hebben beleefd! Joof, Oscar & familie bedankt voor de gastvrijheid en het lenen van de relaxte auto! We bedanken Stray voor het veilig reizen met de bus en alle chauffeurs die ons onderweg zoveel mogelijk van het land hebben laten zien! We voelen onszelf gelukkig dat we 7 weken in Nieuw-Zeeland mochten rondreizen en er intens van hebben genoten. Het was een grote omschakeling om vanuit Azië naar NZ te gaan, niet alleen qua prijzen maar ook qua mensen, eten, cultuur en natuur, alles is totaal anders. Juist deze grote contrasten maakt onze reis divers en blijft alles heel goed in onze gedachten, niks is tot nu toe hetzelfde geweest. Hoe erg we Nieuw-Zeeland zullen gaan missen, we kijken ook ontzettend uit naar Australië. Hier hebben we een camper gehuurd, lekker zelf rondrijden van Melbourne naar Cairns en natuurlijk de Great Ocean Road!

Veel liefs ons