Zuid-Afrika Oost (+ aflevering 13 bij video's)

Hallo lieve blogvolgers,

De tijd vliegt, het laatste werelddeel en daarmee ook het laatste gedeelte van onze wereldreis is aangebroken. Vier Afrikaanse landen gaan we in deze laatste 7 weken bezoeken. Hieronder ons verslag van de eerste 10 dagen in Zuid-Afrika en kijk voor het beeld bij dit verhaal aflevering 13 van de reisfilms.

Dag 176  10-04-2015       Sydney – Johannesburg – Pretoria

We vliegen om 09.50 plaatselijke tijd in Sydney. Een 14 uur durende rechtstreekse vlucht naar Johannesburg staat ons te wachten. Het was een ongelooflijk lange zit, we hebben wel eens een vlucht van 9/10 uur gehad maar 14 uur is toch wel echt het maximale wat ons betreft! Vanwege het tijdsverschil tussen Sydney en Johannesburg gaan we terug in de tijd en komen we om 16.30 uur plaatselijke tijd in Johannesburg aan. Vanaf hier zitten we weer in dezelfde tijdzone als Nederland. We halen zodra we al onze bagage hebben de auto op en rijden meteen naar Pretoria waar we deze nacht slapen. Een prima klein hotel met een heerlijk zacht bed en een ligbad. Heerlijk na die lange vlucht in een heet bad relaxen en daarna fris ons bedje in.

Dag 177  11-04-2015       Pretoria – Ukutula – Waterval Boven

Vroeg wakker door het tijdsverschil in Zuid-Afrika, de tijdzone is nu weer hetzelfde als in Nederland. Om 05.00 zijn we klaar wakker en kijken we een film voordat we om 07.00 uur gaan ontbijten. Een  heerlijk ontbijtbuffet met eieren, bacon en super lekkere salade van witte bonen in tomatensaus met ui en paprika. Hierna rijden wel snel richting Ukutula Lodge waar we om 8 uur eigenlijk moeten zijn, maar wat we niet halen, tegen half 9 komen we daar aan. Bart heeft deze hele dag geregeld, als eerste gaan we met drie leeuwen wandelen door de bush. Deze leeuwen zijn ongeveer 3 jaar oud en zijn gewoon wild, wel gewend aan mensen maar het blijven wilde leeuwen. We lopen met twee rangers, waarvan één de baas is over de drie leeuwen, en dat weten de leeuwen ook. Ze lopen bij hem in de buurt, ongeveer twee meter voor ons. In het begin is het even moeilijk te geloven, maar we lopen gewoon op twee meter afstand van drie wilde leeuwen door de bush! De ranger legt uit dat de leeuwen onderdanig zijn aan hem, zolang de ranger zijn macht over de leeuwen blijft houden is er geen gevaar voor ons. Mocht er iets met de ranger gebeuren of als de leeuwen het idee krijgen dat ze de macht van hem kunnen overnemen dan hebben we een probleem en is er een grote kans dat ze ons aanvallen en opeten... Dat idee is best wel spannend, maar dat maakt de wandeling juist ook uitdagend en speciaal dat we dit kunnen en mogen doen! Het zijn en blijven immers wilde beesten, ook al zijn ze gewend aan mensen. De dieren zijn niet echt getraind, maar opgevoed door en met een ranger waaraan ze gewend zijn en waar ze dus aan onderdanig zijn.  Na een uur met deze prachtige beesten te hebben mogen gewandeld gaan we terug naar de lodge voor een koud drankje met iets lekkers. Hierna bezoeken we de ‘devils’ de leeuwen tot vier maanden oud. Drie keer raden waarom deze de ‘devils’ worden genoemd... Ze hangen in je broek, slaan tegen je go pro of proberen deze af te pakken, super speels maar het blijven leeuwen. We mogen ze aaien en ermee spelen, maar ermee spelen zoals een hond of kat gaat niet, daar zijn ze te groot en lomp voor. Na de ‘devils’ gaan we naar de ‘cubs’ de twee maanden oude baby leeuwtjes. Deze zijn nog zo klein en zoooo schattig! Er waren 13 baby leeuwtjes, waarvan 1 witte en twee baby tijgertjes. Deze kon je super goed aaien, en ze liepen allemaal een beetje door elkaar heen in het verblijf. Op een gegeven moment werden we weggeroepen door een van de vrijwilligers met de vraag of we het nieuwe leeuwtje wilden zien wat ze hadden want die zat ergens anders. Wij liepen mee naar die plek en daar liep een wit baby leeuwtje rond met een lintje met strikje om z’n nek, met daaraan een ring..!! Jell kreeg van Bart het leeuwtje in haar armen en stelde daarna ‘de’ grote vraag en natuurlijk was het antwoord JA! Het leeuwtje vond het allemaal wel prima en Bart haalde het strikje van de nek en gaf de ring. Wat was dit cool!! En het leeuwtje was zo lief!! Een droomaanzoek! Na 9,5 jaar bij elkaar zijn gaan we nu trouwen! Nu kon de rest van de dag natuurlijk helemaal niet meer stuk, de dag die al geweldig was en nu helemaal geweldig is! We gaan nog even terug naar de andere baby leeuwtjes en knuffelen en spelen nog met ze en daarna sluiten we hier af met een heerlijke lunch op het terras. Bart heeft ook het hotel voor vanavond geregeld, dus het gaat van de ene naar de andere verrassing. Een prachtige plek aan de rand van een kloof en we slapen in de zebra suite! Hele mooie grote kamer en grote badkamer, alles met safari elementen en natuurlijk veel zebra details ;-) Deze avond genieten we van een heerlijk driegangen-diner. Als voorgerecht een pompoen-appelsoep, die verrassend lekker was. Het hoofdgerecht was een lekker stukje vlees, geroosterde aardappels en verse sperziebonen met een heerlijk sausje en natuurlijk nog een lekker toetje als nagerecht. De rest van de avond relaxen we in onze suite en skypen we met het thuisfront om het leuke nieuws te vertellen! Een dag om nooit meer te vergeten!

Dag 178  12-04-2014       Waterval Boven – Panorama route (Graskop)

Heerlijk geslapen in ons kingsize bed in de zebra suite. We sluiten af met een heerlijk ontbijtbuffet en vertrekken daarna richting de Panorama route, die we de komende twee dagen gaan rijden. Op deze route zijn verschillende bezienswaardigheden zoals uitzichten, watervallen en andere natuurwonderen te zien. We overnachten vannacht op het midden van de route in Graskop. Als eerste gaan we langs de Mac Mac Falls, daarna de Lisbon en de Berlin Falls. Allemaal heel verschillend maar heel groots en ontzettend mooi, vooral de manier hoe ze in het landschap liggen. Hierna gaan we op zoek naar ons verblijf voor vannacht, we slapen op een vakantiepark in een eigen houten huisje. We hebben de straat ingetypt op ons navigatie systeem en rijden de wijk in. De weg begint goed maar wordt al snel heel erg slecht, maar dat is hier wel vaker, maar hoe verder we rijden hoe nog slechter het wordt en hoe meer mensen er op straat staan en leven. Er zijn meer kuilen dan dat er nog asvalt is, en ons VW polo’tje is daar niet echt voor gemaakt, maar goed hier zou het huisje ergens moeten zijn. Hoe verder we rijden hoe slechter het eruit ziet, en hoe ongemakkelijker, beter gezegd banger, we ons beginnen te voelen. We weten dat je niet op de verkeerde plekken in Zuid-Afrika moet komen, en dit is dus zo’n plek. Al zou het huisje in deze wijk zijn, dan gaan we hier sowieso niet slapen. De weg loopt rond dus besluiten we deze af te rijden ipv om te keren, ook dat is geen goed idee want zodra we de bocht om zijn wordt de situatie er niet beter op. Als je denkt dat het niet erger kan, dan kan dat dus wel. Valse honden vallen onze auto aan en bijten in de banden, maar we stoppen niet, een kind gooit op een stukje na net geen steen door onze voorruit heen en nu weten we dat we hier heel snel weg moeten zijn. Iedereen, maar dan ook iedereen kijkt je aan, zo van: wat moet je hier, wat doe je hier!? Alle mensen staan, zitten of lopen op straat, het is één grote teringzooi en de huizen, die eigenlijk best groot zijn, vallen bijna van ellende uit elkaar. Vinden we het gek dat de regering die wegen niet opknapt? We zijn bijna de wijk uit maar moeten nog langs een aantal wat jongere gasten die we niet vertrouwen en blijven op redelijke snelheid doorrijden, helaas ligt precies daar die ontzettend hoge verkeersdrempel die we de heenweg ook hebben gehad en vliegen zo onderhand met de spullen door de auto heen. Resultaat: een goed afgeschaafde bumper, gelukkig redelijk aan de onderkant zodat ze het hopelijk niet zien bij het inleveren van de auto. Maar het belangrijkste is dat we eruit zijn en dat er niks ergs is gebeurd! Na speuren op de map van de navigatie komen we erachter dat er twee straten met dezelfde naam zijn en wij dus net de verkeerde hebben gepakt. Vanaf nu gaan we alles dubbel checken, zowel in onze navigatie als op google maps en op de website van het hotel/verblijf waar we verblijven. Het is goed afgelopen maar we zijn allebei goed geschrokken en wakker geschud door het feit dat je zo makkelijk, zelfs in een klein dorp als Graskop, in een hele verkeerde wijk terecht kan komen. Gelukkig hebben we hierna het goede adres snel gevonden een paar straten verderop. Een fijn eigen huisje met een braai (bbq) buiten waar we deze avond zeker al lekker ons vleesje op gaan bakken. Na het eten gaat Jell vrijwel meteen slapen want is niet helemaal lekker, een goede verkoudheid met keelpijn opgelopen door de airco in het vliegtuig.

Dag 179  13-04-2015        Panorama route (Hoedspruit)

Natuurlijk waren we weer heel vroeg wakker vanochtend, nog steeds last van de jetleg vanuit Australië dus hebben we vanaf half 6 vanochtend weer een film gekeken tot dat we uit bed zijn gegaan. Vandaag gaan we de rest van de Panorama route rijden en bezoeken. Als eerste stoppen we bij God’s Window, een uitkijkpunt waarbij je door een soort raam kijkt in een gigantische afgrond met ver uitzicht. Daarna rijden we door naar The Pinnacle, een smalle hoge rots midden in het uitzichtpunt, niet heel speciaal maar wel mooi. Hierna hebben we het gedeelte rondom graskop helemaal gezien en rijden we een heel stuk verder noordelijk richting de Bourke’s Luck Potholes. Dit is een super mooie diepe kloof met onderin stromend bruin water. Overal zitten ronde gaten uitgesleten door het water, de zogenoemde ‘potholes’. Er is een wandeling rondom de canyon heen en vanaf bruggen kun je er ver in kijken. Nadat we alles gezien en gefotografeerd hebben rijden we door richting de Blyde River Canyon, maar onderweg stoppen we eerst nog bij de Three Rondavels, een panoramisch uitzicht van boven af op de Blyde River Canyon met aan de rechterkant drie verticale rotsen, de ‘Three Rondavels’. Rondom deze parkeerplaats zijn een heleboel stalletjes waar geweldige houten souvenirs worden verkocht door lokale mensen. Natuurlijk hebben we al het een en ander gekocht, maar de spulletjes zijn echt heel mooi en niet duur. We kopen een mooi houten beeldje en rijden daarna door naar de Blyde River Canyon. We moeten helemaal om het gebergte heen rijden voordat we het park van de canyon in kunnen komen, bijna 100 km rijden vanaf hier. Tegen half drie komen we aan bij de gate van het nationaal park en blijkt dat we precies op tijd zijn voor de laatste boottocht door de canyon heen van 15.00 uur. We zitten ongeveer 1,5 uur het bootje dat door de gehele canyon heenvaart. Een aantal uur geleden zagen we de canyon van bovenaf en nu kijken we vanaf beneden omhoog naar de gigantische rotsen om ons heen. Prachtige donker rode kleur rots met de felblauwe lucht daarachter. We varen naar de ‘crying face’ waterval, deze lijkt op een huilend gezicht. Hoe langer we keken hoe erger het erop leek en het bijna een beetje creepy werd. Op de terugweg door de canyon heen gaan we op zoek naar de nijlpaarden die hier in het water leven. De nijlpaarden zijn het gevaarlijkste dier voor mensen in Zuid-Afrika, de meeste mensen worden door deze dieren gedood als ze dichtbij ze in de buurt komen. Na een tijdje zoeken zien we een familie nijlpaarden met hun koppen boven het water uitsteken, loerend naar ons op de boot. Zodra we dichterbij komen gaan de koppen onderwater en moeten we maken dat we wegkomen want nijlpaarden lopen op de bodem en kunnen ineens onder of naast de boot omhoog komen. Na deze mooie boottocht rijden we naar Hoedspruit waar we vannacht in een leuk eigen huisje slapen.

Dag 180  14-04-2015       Kruger NP (Lower Sabie)

Ons safari avontuur in het Krugerpark gaat beginnen. We zijn nog geen 2 minuten in het park en er steekt al een grote familie olifanten de weg over. Fantastisch om te zien! Verder zien we eigenlijk meteen zebra’s, wildebeesten, wilde zwijnen en een heleboel hertjes. Ons doel is is natuurlijk om de big 5 te spotten vandaag. De big 5 bestaat uit: de neushoorn, olifant, leeuw, luipaard en de buffel. Na een tijdje rijden we een zijpad in en spotten we de eerste buffel. Dieren spotten is echt geweldig, we speuren de hele savanne en bosgebieden af naar wild. Op een gegeven moment staan er een aantal auto’s stil langs de kant en zien we twee leeuwen onder een boom in de schaduw liggen. Twee vrouwtjes leeuwen die een beetje op en neer lopen en dan weer gaan liggen. Langs de wegen zien we veel giraffen, die steken ineens boven een bosje of boom uit met hun lange nek. Totaal niet bang van auto’s of mensen en blijven gewoon staan kijken als ze stopt en een foto maakt. Verder zien we nijlpaarden, krokodillen en nog meer antilopes. Op een gegeven moment wenken we een auto dat aan de rechterkant van de weg een hele grote mooie giraffe staat. Nadat we hem dit vertellen zegt hij ons dat ongeveer een kilomter verderop luipaarden in een boom zitten. Snel bedanken we hem en gaan op zoek naar de luipaarden. Deze zijn ontzettend moeilijk te spotten omdat ze heel schuw zijn en niet opvallen in de bomen. Na inderdaad ongeveer een kilometer zien we al verschillende auto’s stil staan en zien we niet 2 maar 3 luipaarden in de boom hangen! We zetten de motor af en bekijken ze van dichtbij met de verrekijker. Op een gegeven moment staat er eentje op die via de stam naar beneden klimt het hoge gras in, deze kunnen we nu niet meer zien. We zetten wel de moter weer aan, want ze zijn heel snel en je weet nooit wat ze ineens komen doen als ze mensen ruiken. Voor Bart is nu de big 5 binnen, die had 3 jaar geleden de luipaard niet gezien maar nu dus wel! Voor Jell zijn we alleen nog op zoek naar de neushoorns. Het is tegen 16 uur en we zijn op weg naar ons overnachtingskamp in het park als er ineens een familie neushoorns vlak naast de auto op de vlakte loopt. Twee grote en drie kleintjes, geweldig! Ze lopen heel rustig en wij rijden in een rustig tempo met ze mee via de weg en kunnen fantastische foto’s van ze maken. Ook voor Jell is de big 5 nu binnen, en dat in de eerste dag!! We hebben echt ontzettend veel dieren gespot vandaag, en voldaan komen we aan bij ons kamp waar we vanavond een nightdrive hebben gepland. Om 20.00 uur gaan we in een open 4x4 met een ranger door het park rijden en schijnen we met lampen op zoek naar dieren. ’S Nachts leven er hele andere dieren dan overdag die we natuurlijk dan hopen te zien. Na het eten zitten we paraat in de jeep met de lampen, maar de gehele nightdrive valt een beetje tegen. De ranger rijdt te hard en we zien bijna geen dieren op een paar kleine na. Op het einde zien we nog twee nijlpaarden in de bosjes lopen. Het was een leuke ervaring om in het donker door het park te rijden maar we hadden er iets meer van verwacht dan dat het uiteindelijk was. We gaan nu snel slapen want om 5.15 morgenvroeg moeten we klaarstaan voor onze morning walk.

Dag 181  15-04-2015       Kruger NP (Berg en Dal)

De wekker gaat om 4.30 uur en snel kleden we ons aan en eten iets kleins als ontbijt voordat we om 5.15 moeten verzamelen voor de morning walk. We hebben beide een heel formulier moeten invullen, ondertekenen en beide een getuige die ook het formulier ondertekend zodat het park niet aansprakelijk is als we worden aangevallen of opgegeten door een dier. De rangers maken de jeep in orde en leggen beide hun geweren in de auto. Na ongeveer een half uur rijden komen we op de plaats waar we de jeep uitgaan en de weg te voet vervolgen. De geweren worden omgehangen en beide rangers hebben een riem om met daaraan ieder 15 kogels hangen. Het geweer wordt alleen in  een uiterst noodgeval gebruikt wanneer een dier ons zou aanvallen, al is dit nog nooit gebeurd, het geeft wel een veiliger gevoel als je door gebied loopt waar o.a. leeuwen en luipaarden leven. De wandeling duurt ongeveer drie uur en tijdens het wandelen krijgen we ook uitleg over planten, kleine insecten en hoe je aan de poep kan herkennen van welk dier het is. Erg interessant en leerzaam allemaal. Op een verre afstand zien we een familie zebra’s staan die ons onmiddelijk in de gaten hebben. Op een gegeven moment spot Bart twee neushoorns op ongeveer 100 meter afstand van ons. Neushoorns kunnen slecht zien, pas vanaf 30 meter kunnen ze ons zien maar het hoor- en reukvermogen is heel erg goed. Om dichterbij te kunnen komen moeten we dus een stukje om ze heen lopen en proberen uit de wind te blijven want het krakende gras horen ze heel snel. Het dichtste bij dat we kunnen komen is 30 meter ongeveer, vanaf dat moment horen, ruiken en waarschijnlijk zien ze ons vaag staan en rennen ze weg. Het was super spannend om lopend op redelijke afstand van zulke grote wilde dieren te kunnen komen. Op de terugweg van de wandeling, bijna aan het einde komen er nog drie grote olifanten voorbij gelopen. Mooie grote beesten, ze lopen overal dwars doorheen en trekken alles van de bomen en grond af om op te eten. Hierna gaan we terug in de jeep en rijden richting het restcamp. Onderweg staan er nog vier zebra’s op het pad en in de bosjes ernaast drie andere neushoorns. Helemaal voldaan gaan we terug naar het restcamp waar we onze eigen auto weer pakken en zelf weer op safari gaan door het Krugerpark richting Berg en Dal restcamp waar we vanavond slapen. Hier hebben we nog een sunsetdrive geboekt, dan rijden we 2 uur in het licht en 1 uur in het donker. Het eerste gedeelte van de weg richting Berg en Dal zien we nog best veel dieren maar de laatste twee uur rijden lijkt het wel uitgestorven en zien we bijna geen enkel dier meer. Jammer, maar zo zit de natuur in elkaar, het ene moment zijn ze er wel en het andere moment zitten ze op een andere plek. We komen tegen 15.30 uur aan bij Berg en Dal en om 16.15 uur moeten we alweer klaar staan voor de sunsetdrive die tot 19.30 uur duurt. We hebben een super mooi eigen huisje en eten snel even een soepje voordat we de jeep weer ingaan. We zijn een beetje bang dat we weinig tot geen dieren gaan zien omdat we ongeveer dezelfde route gaan rijden waarmee wij aankwamen in het restcamp. Maar juist in tegendeel zien we ontzettend veel dieren, nog geen anderhalf uur later op dezelfde route! We zijn nog geen 10 minuten aan het rijden en zien al een olifantenfamilie vlak naast de weg staan, 10 minuten later steekt er een grote kudde buffels de weg over en weer 10 minuten daarna staan er twee neushoorns op de weg!! Zo dichtbij hebben we ze nog nooit gezien! Heel rustig staan ze te grazen in het gras net naast het asfalt en geven er niks om dat er een aantal auto’s naar ze staan te kijken. Ongelooflijk hoe snel de dieren zich kunnen verplaatsen in een gebied waar we een paar uur geleden helemaal niks zagen. De rest van de drive zien we nog een heleboel antilopes, olifanten en wat kleinere nachtdieren. Als laatste vlak voordat we terugkomen bij het restcamp steekt er een porcupine (stekelvarken) de weg over, heel zeldzaam om deze te zien vertelde de ranger. Wat een geweldige drive en wat een geluk hebben we gehad met alle dieren vanavond! Moe maar voldaan liggen we deze avond vroeg in bed, we waren immers al vanaf 4.30 uur op vanochtend.

Dag 182  16-04-2015       Kruger NP – Swaziland (Ezulwini)

Deze ochtend uitgeslapen na de afgelopen twee volle dagen en avonden in het Kruger park. We hebben een kleine afstand te rijden tot aan de gate waar we het park gaan verlaten. Halverwege staan er weer twee witte neushoorns aan de rand van de weg, op een gegeven moment staat eentje zelfs op de weg. Waarschijnlijk zijn het dezelfde twee van gister die hier de hele nacht zijn gebleven. Ongelooflijk van hoe dicht bij je ze kunt bekijken en zolang je in een auto zit geven ze er niks om en blijven ze gewoon ongestoord doorgaan met gras eten. We zetten de auto stil, motor uit en blijven hier een half uur lang staan en kijken alleen maar naar deze twee geweldige beesten. Dit was wel echt een super afsluiting van de geweldige safari dagen in het Kruger park. Voldaan verlaten we het park via de Malelane gate en rijden richting Swaziland, een klein koninkrijk tussen Zuid-Afrika en Mozambique in. Het is de eerste keer dat we niet met een vliegtuig een landsgrens overgaan dus moeten we hokje in hokje uit voor stempels, papiertjes en nog meer stempels en we moeten natuurlijk iets betalen. Uiteindelijk mogen we door de poort en zijn we in een nieuw landje, Swaziland! Heel bergachtig met prachtige panoramische slingerroutes. We stoppen bij een heel mooi uitzichtpunt en worden meteen bestormt door twee vrouwtjes die stenen beeldjes verkopen. Ze steken de weg over met ieder vijf beeldjes in hun hand en vragen ons te komen kijken. We zeggen dat we eerst naar het uitzichtpunt gaan en daarna even kijken wat ze hebben. Ze blijven wachten tot dat we terug zijn en we nemen een kijkje bij de beeldjes. We waren eigenlijk niet van plan iets te kopen maar de beeldjes waren toch wel mooi, zeker die van de neushoorn en de vrouwtjes waren zo lief en natuurlijk doen ze dan een beetje zielig want dat werkt altijd haha. Uiteindelijk kopen we een stenen neushoorn beeldje voor 50 ZAR, ongeveer € 3,50. Jell gaat nog met de vrouwen op de foto en daarna rijden we verder richting onze bestemming voor vanavond Ezulwini, in het midden van Swaziland. Hier komen we tegen 16 uur aan en hebben nog lekker de tijd om even te relaxen en daarna te beginnen met onze braai. Kooltjes aansteken, vleesje erop en braaien maar, aardappelsalade en wat sla erbij en het avondmaal is compleet.

Dag 183  17-04-2015       Swaziland – Sodwana Bay

We hebben gehoord dat er leuke ‘craftmarkets’ zijn in Ezulwini en de rest van Swaziland dus besluiten we daar deze ochtend een kijkje te gaan nemen. Het is fris deze ochtend, dus met een lekkere trui aan lopen we voorbij de kraampjes. Het Thailand en Indonesië gevoel komt eventjes terug doordat alle mensen je proberen je kraampje in te roepen. ‘Come have a look inside’ ‘Please have a look’ ‘Come closer and have a look, please’ en nog tientallen andere varianten. Het is moeilijk om dan niet overal binnen te gaan, maar het is nog lastiger als we dat wel doen om dan zonder iets te kopen weer weg te gaan, dus lopen we op een afstandje de kraampjes voorbij totdat we ergens iets leuks zien. Uiteindelijk gaan we bij het eerste kraampje naar binnen en zijn we de eerste klanten van die meneer van vandaag en dan krijg je natuurlijk de ‘special price’. Alles is dan ‘special price’ maar ze zeggen nooit wat de prijs dan is, dat moet je dan eerst een paar keer vragen voordat ze die bedacht hebben. Uiteindelijk kopen we twee souvenirtjes bij de meneer, maar we hebben het geld niet gepast dus meneer loopt langs alle kraampjes om overal wat wisselgeld vandaan te sprokkelen om maar niet te hoeven zeggen dat het niet kan omdat hij geen wisselgeld heeft. Veel van deze mensen zijn ontzettend arm en hebben zelf bijna niks, ook al doen ze vaak zieliger dan dat ze zijn, veel van hen hebben echt niks en dat is heel erg om te zien. Het is dan vooral voor Jell vaak ook moeilijk om niet overal iets te willen kopen om deze mensen dan daarmee te helpen. Het beste is om niet overal bij alle kraampjes te stoppen, want uiteindelijk verkopen ze toch bijna allemaal dezelfde spulletjes. Na onze stop bij de ‘craftmarket’ rijden we verder door Swaziland terug richting Zuid-Afrika, maar dan aan de andere kant van Swaziland. Het was kort maar krachtig, maar eigenlijk waren twee dagen ook genoeg in Swaziland voor de dingen die wij wilden zien/doen. Bij het teruggaan over de grens hebben we weer een heleboel stempels en papiertjes nodig en daarna mogen we eindelijk door de poort en zijn we weer terug in Zuid-Afrika. We rijden door naar Sodwana Bay waar we vannacht verblijven. Via het navigatiesysteem dachten we een kortere weg naar Sodwana Bay te kunnen nemen en tot halverwege deze weg was dit ook een prima weg zonder bijzonderheden. Er zou nog één dorpje op deze route zitten waar we geld willen pinnen voordat we verder rijden. We komen aan in het dorpje Jozine waar het van het een op het ander een grote drukte is. Chaotisch en een donkere area, overal stonden mensen, rotzooi en andere dingen op en rondom de weg. Opzich niet erg, zulke dorpjes hebben we wel eens vaker doorheen gereden maar na dit dorpje veranderde de prima berijdbare weg van het eerste gedeelte toch wel heel erg. We kwamen nog langs een grote splinernieuwe shoppingmall maar vanaf daar was het heel slecht, de weg veranderde in een karrenweg met meer gaten dan dat er nog weg was. Hoe ver we konden kijken hoe slechter het eruit zag en voor ons werd een geit geschept op de motorkap van een tegemoetkomende auto. Het veilige gevoel in onze eigen auto was heel snel weg en we wisten dat we in een verkeerde area aan het rijden waren. We hebben nog een stukje gereden maar het navigatiesysteem gaf aan dat de weg nog meer dan 40 km was en toen besloten we om te draaien om onszelf niet in echte problemen te brengen. De mensen die we daar zagen hebben bijna niks en die zien ons als toeristen niet als leuk maar als rijdende portemonnee met een heleboel mooie spullen daarin. De mensen in Zuid-Afrika zijn super aardig en heel gastvrij maar op het moment dat je in zo’n area komt dan is dat helemaal verdwenen. We zijn op het goede moment omgedraaid, hierdoor rijden we meer dan 100 km om via de andere weg, maar liever 100 km omrijden waar het veilig is dan een kortere weg waarbij je niet weet waar je precies uitkomt. Iets na vijf uur komen we aan in Sodwana Bay, we hebben hier een tent gehuurd waarin twee bedden en een kastje staan. We koken een lekkere maaltijd en gaan daarna relaxen in onze tent.

Dag 184  18-04-2015       Sodwana Bay – Hluwluwe NP

Ook in Zuid-Afrika wordt er weer gedoken, helaas dit keer niet door Jell want die heeft door de airco van het vliegtuig een goede verkoudheid gekregen en om hiermee te gaan duiken is te gevaarlijk voor de oren. Er is een groot risico op een ‘reversed block’, dat betekent dat het slijm wat in de buizen zit ineens naar je oren kan schieten en dan door je trommelvliezen heen wordt gedrukt door de grote onderwaterdruk. Dit is niet alleen heel erg pijnlijk, het kan ook blijvende schade aan de oren aanrichten. Beter dus om deze keer duiken, hoe niet leuk het ook is, voorbij te laten gaan. Bart gaat natuurlijk wel gewoon lekker duiken en krijgt voor deze twee duiken een andere buddy. Natuurlijk is dat even wennen, we hebben immers alle duiken samen gedaan, maar het duiken was weer super. Het koraal was vele malen minder dan bij het Great Barrier Reef, maar de variatie aan mooie gekleurde vissen was heel groot. Een super grote zeeschildpad kwam voorbij gezwommen en diverse grote vissen en ook heel veel gekleurde kleine vissen. Bij de tweede duik ging Jell mee op de boot en kon op de plek waar zij gingen duiken gaan snorkelen. Het water was super helder, maar het was veel te diep om op die plek te kunnen snorkelen, al het rif en de vissen zaten meters ver onder dus er was niet veel aan. Na 20 minuten terug in de boot, wachten tot dat de duikers terug naar boven kwamen. Rond lunchtijd zaten de twee duiken er alweer op, twee keer 55 minuten gedoken! Terug bij het duikresort genieten we van een lekkere middaglunch voordat we verder rijden naar Hluwluwe, ongeveer 100 km verderop waar we deze nacht slapen. Het verbblijf ligt op 1 km van de gate van het game reserve Hluwluwe, waar ook de ‘big 5’ te vinden is. De ‘big 5’ bestaat uit de buffel, neushoorn, luipaard, leeuw en de olifant. Deze hebben we allemaal al in het Kruger park gespot, maar het blijft fantastisch om ze nog een keer te kunnen zien, dus gaan we morgen naar het Hluwluwe park.

Dag 185  19-04-2015       Hluwluwe NP – St. Lucia

Het was een beetje een raar verblijf waar we afgelopen nacht hebben geslapen dus vertrekken we vroeg zonder te ontbijten, dat doen we later wel op een leukere plek. Om 8.30 uur zijn we bij de gate van het Hluwluwe National Park, ook een gamepark waarin de big 5 leeft. Het park is een stuk kleiner en er zitten veel minder dieren dan in het Krugerpark waar we een paar dagen geleden waren. We zien een aantal zebra’s, wilde zwijnen, een aantal antilopes en van heel veraf vier neushoorns. Halverwege het park zien we een hele bavianenfamilie waarvan de leider, de grootste boven op een wegwijsblok zit op de uitkijk. Het blijven onzettend grappige beestjes om te zien die apen, maar ze zijn absoluut niet lief met de grote tanden die ze hebben. Verder leek het park wel uitgestorven en waren er bijna geen dieren te zien. Het park zelf was heel erg mooi, heel bergachtig met veel mooie uitzichtpunten en hele andere vegetatie dan in het Kruger. Tegen 13.00 uur hebben we het park wel gezien, althans vanaf de wegen die berijdbaar zijn met een VW Polo, er zijn nog genoeg andere zandpaden te rijden maar dan kunnen we de auto zeker niet onbeschadigd inleveren dus gaan we verder richting St. Lucia.

Dag 186  20-04-2015       St. Lucia – Durban

Deze ochtend rijden we op tijd weg in St. Lucia op weg naar Durban waar we aan het eind van de middag onze auto inleveren en Anneke en Steef ophalen op het vliegveld. Ze komen ons opzoeken en reizen mee tot aan Kaapstad! Vanaf Durban huren we met z’n vieren een grotere auto waarmee we de trip door dit fantastische land vervolgen. Het is de afgelopen dagen onrustig in Zuid-Afrika door allerlei rellen tussen Zuid-Afrikanen en Afrikanen uit omringende landen. In Durban spreekt vandaag de Zulu koning om de rellen te proberen te sussen en ze verwachten duizenden mensen naar de stad. Een beetje huiverig voor wat we in de stad aantreffen proberen we de wegen rondom het stadion waar de Zulu koning gaat spreken te vermijden en rijden we naar een waterpark met allerlei waterglijbanen. Dit leek ons leuk om de middag te spenderen tot dat we naar het vliegveld gaan. Helaas blijkt bij aankomst dat het waterpark op maandag en dinsdag gesloten is, en laat het nou net een van die twee dagen zijn. We besluiten dan maar hier in de buurt lekker te gaan lunchen en daarna richting het hotel te gaan waar we alvast onze auto leegmaken en onze spullen gaan ordenen. Tegen een uur of half vier rijden we richting het vliegveld van Durban, leveren onze auto in en wachten tot dat Anneke en Steef er zijn. Ze hebben een uur vertraging dus we wachten geduldig in de aankomsthal. We hebben zoals al die andere mensen op het vliegveld altijd een bordje gemaakt met ‘family scissors’ erop en we gaan in de rij staan bij alle andere bordjesmannen. Helaas zijn al de helft van de bordjesmannen weg voordat Anneke en Steef de hal inkomen en staan we een beetje verloren met ons bordje maar dat maakt niet uit! Het was even gek om ze in een totaal ander land na een half jaar weg te zijn weer te zien! Super leuk dat ze er zijn en we gaan er een hele gezellige tijd van maken. We halen de nieuwe auto op en rijden naar het hotel in Durban waar we daarna lekker gaan eten in een restaurant en daarna heerlijk slapen.

Dit was ons eerste deel van het avontuur in Zuid-Afrika. Het is een geweldig mooi land maar het kent hele grote tegenstellingen tussen arm en rijk. De omschakeling van Australië naar Zuid-Afrika was best wel groot en even wennen. Het is aangrijpend om te zien hoeveel mensen er bijna niks hebben en soms iedere dag 10 km heen en 10 km terug moeten lopen naar hun werk. Men loopt dan gewoon op de vluchtstrook van de snelwegen omdat dit de korste weg en soms ook het enige ‘looppad’ is. De sloppenwijken zijn verschrikkelijk om te zien, maar toch zien de mensen er daar niet ongelukkig uit. Ze zijn/lijken happy met wat ze hebben, natuurlijk niet allemaal, maar het karakter van de Zuid-Afrikanen is heel gastvrij en positief en ze zijn altijd heel erg aardig en behulpzaam. Behalve als je in een wijk terechtkomt waar je niet hoort te zijn zoals we helaas twee keer hebben meegemaakt. Je voelt wanneer je in ‘bad area’ nadert, maar dan is het eigenlijk al te laat want dan zit je er midden in en het veiligheidsgevoel wat er was is dan in één klap weg. De mensen kijken niet meer naar je omdat ze aardig willen zijn, ze zien je op dat moment als een rijdende portemonnee met heel veel (voor hun) dure spullen daarin. Gelukkig zijn dit maar kleine momenten in het verder fantastische land en genieten we nog steeds volop van al het moois wat we hier zien!

Veel liefs ons